Hizb, Kur’an-ı Kerim’in bölümlere ayrılmasını ifade eder. Sözcük anlamı olarak grup, bölük demektir.
Sahabe döneminden günümüze Kur’ân-ı Kerim’i belli bir düzen ve intizam içerisinde okuyan Müslümanlar, günlük okunacak olan sure ve bölümleri sure uzunluklarına göre ayırmıştır. Bu ayırmaya “tahzîb” (bölümlendirme, bölümlere ayırma) demişlerdir. Her bölümü ise “hizb” olarak ifade etmişlerdir. Arapça kökenli sözcüktür. 

İlk hizb (bölüm) üç suredir: Bakara, Al-i İmran ve Nisa. 

İkinci bölüm beş suredir: Mâide, En‘âm, A‘râf, Enfâl, Tevbe.
Üçüncü bölüm yedi sûredir: Yunus, Hûd, Yusuf, Ra‘d, İbrahim, Hıcr, Nahl.
Dördüncü bölüm dokuz sûredir: “İsra, Kehf, Meryem, Tâhâ, Enbiya, Hac, Müminûn, Nûr, Furkan.
Beşinci bölüm on bir sûredir: Şuarâ, Neml, Kasas, Ankebût, Rum, Lokman, Secde, Ahzâb, Sebe’, Fâtır, Yâsîn.
Altıncı bölüm 13 sûredir: Sâffât, Sâd, Zümer, Mü’min, Fussılet, Şûrâ, Zuhruf, Duhan, Câsiye, Ahkâf, Muhammed, Fetih, Hucûrât.